हिज्जेका नाममा शुरू भएको अराजकताबाट नेपाली भाषालाई मुक्त गर्न प्रयोगकर्ताहरूले आफैं पहल गर्नुपर्ने भएको छ ।
– शरच्चन्द्र वस्ती
‘शहर’ को श पातलो देख्ता रन्का छुट्छ किशोर नेपाललाई । भर्खरै ‘शहरको कथा’ उपन्यास लिएर आएका उनी भन्छन्, ‘चलिआएको हिज्जे बिगार्नु मूर्खता हो ।’ ‘शहीद’ लाई सहिद बनाइएकोमा चर्को असन्तोष पोखेका थिए डा. तुलसीप्रसाद भट्टराईले एक दशक अघि । अहिले खगेन्द्र संग्रौला त्योभन्दा चर्को रनाहामा छन् । ‘शहीद’ शीर्षकको आफ्नो कथा संकलन/पुनर्मुद्रण गराउन लाग्दा त्यसको हिज्जे बदल्नुपर्ने प्रकाशकीय जिद्दीले उनको निद्रा उडेको छ । भन्छन्, ‘अर्थवाहक शहीद लेख्ने हो कि अर्थशून्य सहिद लेख्ने हो, म बिलखबन्द परेको छु । भाषाका फाँटका स्वेच्छाचारी पुरेतहरूले मलाई भाषाको शिशु कक्षामै राखेर मार्ने भए ।’ ‘शायर’ लाई सायर (कपडाको बार) बनाइएको देख्ता झ्वाँक चल्छ जगदीश घिमिरेलाई पढ्नेक्रम जारी राख्नुहोस्
हाम्रो नेपाली 